Iar simt cum sunt trasă în jos şi iar simt cum nu mai am unghiile înde-ajuns de lungi si de puternice să mă ţin. Să mă ţin de orice apuc – de cărămizi, de scoarţă de copac, de pământ… chiar şi de un geam sau de o tablă şi să se audă scrâşnetul ăla şi să-l simţim până în fundul sufletului.
Pe tine nu vreau să te rănesc. Deşi acum, cu unghiile tăiate din carne, mai mult ar părea că te mângâi…